Mijn Beleving in deze tijd
Willekeurige dagen uit mijn dagboek beschreven..
11 maart 2010: Who the bleeb...?
Deze week heb ik de film (of eigenlijk documentaire) gezien met als titel ‘What the bleeb do we (k)now’. Erg interessant! Ik vraag me alleen wel eens af in hoeverre het nodig is om alles zo uit te willen pluizen; ‘wat is werkelijkheid, wat is de waarheid, wat is tijd, wat is ruimte, wie zijn wij, waarom zijn wij hier, hoe lang zijn wij al hier, hoe is het heelal ontstaan…’ Ok, ik ben zelf ook een type die het bar interessant vind om dit allemaal te begrijpen. Dat merk je wel aan de soort teksten die ik schrijf.
Maar wat ik meer en meer begin te begrijpen is dat ik meer begin te begrijpen als ik niet zo mijn best meer doe om alles te willen begrijpen, maar om al die vragen los te laten, zodat er ruimte bestaat om te genieten van alles wat er zich om me heen bevind.. Het 'zijn' in je omgeving ofwel in het 'nu' bevat uiteindelijk alle antwoorden.. 
Als ik niet kan genieten van alles wat er om me heen is, dan moet ik mijn omgeving net zolang veranderen en aanpassen, totdat ik wel totaal tevreden ben met mijn omgeving. Uiteindelijk neem ik mijn omgeving altijd en overal mee naartoe, net als een schaduw. Als ik even geen mogelijkheid zie om mijn omgeving te veranderen naar tevredenheid, dan moet ik ervoor zorgen dat ik mezelf vasthoud aan iets wat- of iemand die ik wél kan waarderen in mijn omgeving. Er is altijd wel wát waar je van kan genieten om je heen. Als je tevreden bent met jezelf in jouw omgeving, dan creëer je automatisch een fijne energie om je heen wat nog fijnere dingen naar je toe zal trekken (wet aantrekking).
Goed, je creëert dus je eigen werkelijkheid. Kijk met verschillende mensen naar eenzelfde voorwerp en iedereen ziet wat anders door kleuring van emoties, sferen, gevoelens, ziekte, beroep … Een tekenaar ziet de mooie lijnen van een kat en de schaduwen in de vacht, de ander ziet gewoon een harig beest die muizen vangt..
Op dit moment lopen er 2 kraaien in de tuin. Het zijn geen mooie vogels om te zien vind ik. Ik ben blij dat ze er zijn, want ze eten de troep op die nog wel eens onze tuin in komt waaien van de parkeerplaats naast ons huis of ze snoepen van overgebleven ‘sporen’ van onze lieftallige huisdieren. Toen ik jong was vond ik kraaien niet leuk en snapte ik niet waarom ze eigenlijk bestonden. Ik vond ze alleen maar stom.
Wat ik al jaren en jaren boeiend vind is de kracht van de gedachten. Ik ben er van overtuigd dat gedachtekracht zó sterk kan zijn dat je alles voor elkaar kunt krijgen wat je wilt. Het gevaar van de gedachten ‘het met je gedachten krijgen wat je wilt’ is dat de wensen vaak op een heel dun laagje zijn berust en daarom niet altijd uitkomen tot ergernis van veel mensen. Je kunt vóór een trekking wel gaan denken dat je de staatsloterij hebt gewonnen, maar nog belangrijker is dat je het tot in je tenen vóelt! Eigenlijk zeg ik nu dat het totaal doorvoelen van een gedachte belangrijker is dan de gedachte op zich. Ja, dat is zo, maar alles wat geschapen wordt door de mens begint bij een gedachte, een beeld zonder emoties. De emoties & gevoelens achter de gedachten zorgen er uiteindelijk voor de schepping. Hoe sterker de passie, hoe beter de uitvoering zal zijn.
Dan is het de kunst om het juiste gevoel en de passie achter de gedachten vast te blijven houden en niet op te geven….
Nu zijn we beland op iets wat ik nog niet helemaal onder controle heb…
Ik ken niemand in mijn omgeving die volmaakt gelukkig is. Bestaat volmaakt gelukkig zijn eigenlijk wel? Ik begin te geloven dat ik te hoge eisen aan het leven stel, misschien zelfs wel véél te hoge eisen. Velen onder ons zeggen dan ook; het kan niet altijd rozengeur en maneschijn zijn of er is altijd een keerzijde... Je kunt op de mooiste plaats van de aarde zijn of (voor het oog) alles hebben wat je hartje begeert, tóch is er altijd weer die maar..... Ik ben er achtergekomen dat ik mijn verwachtingen moet bijstellen. De verwachting: Altijd gelukkig zijn op elk moment van de dag -> Van gelukkig zijn naar een status van nóg gelukkiger zijn.
Mensen zeggen ook vaak; je kunt niet gelukkig zijn als je de keerzijde niet hebt meegemaakt. Dualisme heet dat -> denk bijvoorbeeld aan het goede en het kwade. Mijn droom om dus elke dag gelukkig te zijn lijkt niet eens te kunnen. Het goede (geluk) en het kwade (ongeluk) schijnen hand in hand door het leven te gaan.
Toch bestaat er ook zoiets als non-dualisme. In non-dualiteit is alles één en is alles Hier en Nu. Het Nu wordt beschouwd als ALLES wat er is, meer is er simpelweg niet. In het Nu is geen dualiteit mogelijk. In het non-dualisme vragen ze ook niet af wat geluk is, want die vraag is in het Nu niet van belang. Dus als ik in het Nu steeds aan positieve dingen denk is alles positief of is deze vraagstelling niet eens relevant? Pffffff, lastige... Ik las ook ergens op internet de volgende zin over het non-dualisme:
Ons denken kan deze boodschap niet bevatten, omdat het denken waargenomen verschillen en concepten nodig heeft om te kunnen functioneren.
Boeiend vind ik.... Hier moet ik even over nadenken. Oh nee, als ik nadenk snap ik het non-dualisme niet meer. Hup, weer een dualistisch moment weggegooid :-)
22 oktober: Gelukkig?...
Als mensen mij vragen of ik gelukkig ben, vind ik het moeilijk om daar een (en één) antwoord op te geven. Ik weet het niet zeker. Het klinkt zo ondankbaar om te zeggen dat ik niet gelukkig ben. Het voelt alsof ik dat niet mag zeggen. Zelf mijn baan opgezegd dus geen 'verplichtingen' meer, alle tijd om de dingen te doen die ik zo graag wil doen en ik ben weet ik veel hoe vaak dit jaar al op vakantie geweest, how dare you te zeggen dat je niet gelukkig bent; 'je hebt alles wat je hartje begeert'. En toch............. Hoeveel mensen weten echt wat het is om je tijd volledig in eigen handen te hebben? En hoeveel mensen durven dit ook aan te gaan? Het is wel makkelijk om zelf niet altijd te hoeven nadenken over de indeling van de dag, omdat het al bepaald is. Dat vond ik ook (eerlijk is eerlijk). Vroeger was het voor mij altijd hetzelfde; working from 9 till 5, daarna boodschappen doen, koken en in de weekenden vrij. Veel mensen plakken er nog allerlei trainingen, sportactiviteiten, cursussen etc. aan vast. Makkelijk hoor, de indeling van de dag (week, maand, het jaar, het leven..) is al helemaal bepaald. De volle agenda's zijn gemaakt, de kreten 'druk druk druk' zijn overal te horen. Voel voel........... Ok, dit werkt niet meer voor mij, ik blijf nog steeds blij zijn dat ik nu mijn vrijheid heb. Wat nog wel de hoek om komt kijken is dat ik nuttig moet zijn, geld moet verdienen, iets moet betekenen in de maatschappij. Dit is er in de loop der jaren zo ingeslopen, dat het gek is om dit nu allemaal los te laten. Ja, dit is nog wat onwennig en maakt me onrustig merk ik. Aangezien ik geen type binnenvetter ben moet ik mijn onrust wel eens kwijt en daar is Georges dan den dupe van (arme man).
Buiten staan de auto's weer in de rij voor de stoplichten zie ik. Het valt mij op hoeveel er gerookt wordt in de auto en dan vooral door vrouwen. Ik deed dat ook in mijn 'drukke leven', nu niet meer... Weet je, het is best wel een grote uitdaging voor mij om uiteindelijk te komen waar ik wil zijn. Ik moet en vooral wil even door deze tijd heen, kwestie van mijn ongeduld opzij zetten en te blijven vertrouwen. Het is niet gek om te moeten wennen aan deze tijd, ik liet me altijd leven en nu.... Ja, ik ben gelukkig besef ik. Als ik mijn ogen sluit zie ik de prachtige bergen vergezeld met olijfbomen voor me, de lucht trilt door de hitte van de zon. Hoor ik nou iemand op de achtergrond hola of yasas zeggen..? Ja, ik ga ervoor, ik ga voor mijn droom! En lieve Georges, ik hou van jou.
Al lijkt de rots nog zo grijs en doods, de bloem vindt altijd wel een manier om haar schoonheid te laten zien..
Maak jouw eigen website met JouwWeb