Verhaal over de ontrafeling van de Schepping
Uit en Geïnspireerd door het boek van Vladimir Megre – Anastasia – Deel 4 De Schepping:

Vooraf...

Gods gedachte ligt aan het begin van alles. Zijn droom is verwezenlijkt in levende materie. Op dezelfde wijze gaan aan menselijke daden een menselijke gedachte en een droom vooraf. De mens is vrij in zijn schepping, volledig vrij.

In het begin was, net als nu, het Heelal doordrongen van grote hoeveelheden verschillende energieën. De levende energetische entiteiten dachten in duisternis, en in duisternis schiepen zij. Er was geen licht van buitenaf nodig, ze verlichtten zichzelf van binnen uit. In elke energetische entiteit was alles al aanwezig: gedachten, gevoelens, energie van streven. In iedere entiteit was er een energie die krachtiger was dan alle andere. Net als nu, bestond er een entiteit die schiep en een die de vernietiging diende. Andere entiteiten bezaten allerlei nuances daar tussenin, deze lijken op de gevoelens die mensen ook tegenwoordig nog hebben. Iedere entiteit bestond geïsoleerd van de andere. Binnen iedere entiteit werden tal van energieën gecreëerd. Dat wat binnen een entiteit gecreëerd werd, werd daarbij onmiddellijk door hemzelf weer vernietigd, zo kwam er geen verandering in de kosmos. Iedere entiteit was tevens ervan overtuigd alleen te zijn in de ruimte! De behoefte om creaties tot stand te brengen was er, maar er was geen gezamenlijke doelgerichte beweging. Plotseling te midden van al deze levende energiecomplexen verlichtte één ervan alle andere. Voor het eerst werden alle essenties in het Universum geroerd door de energieën van het streven en zijn levende dromen. De hartstocht van dit complex was zo intens, dat hij de gevoelens van alle entiteiten deed opwellen. Klanken van gevoel doorbraken de stilte van het heelal. Er groeide een vraag, door iedereen gesteld en gericht aan Hem:

Wat is het, waar je zo hartstochtelijk naar verlangt?

De droom van God werd bekend;

Het gezamenlijk scheppen en vreugde schenken aan het gehele Universum.

 -----------------------------------------------------

 

In het begin Schiep God (of de Schepper, Oerbron, Kosmos..)  naar Zijn droom de aarde met alle levende wezens en de prachtige natuur. Kijk alleen al naar de ondergaande & opgaande zon, de fonkelende sterren of de prachtige maan om zijn liefde te voelen. Op een gegeven moment kwamen er entiteiten die zelf een aarde met levende wezens wilde scheppen om de macht in eigen handen te hebben. Om de schepping te snappen en na te kunnen bouwen verspreidden deze entiteiten de volgende dogma in de mensheid.

‘Om iets beters te kunnen scheppen dan al hetgeen er al bestaat, dient men de bestaande schepping uit elkaar te halen en te ontleden om te kunnen zien hoe alles werkt’. Steeds opnieuw praatten ze op hem in: ‘ Zorg dat je de bouw van alles doorgrondt. Dan zal je boven alles uitstijgen’ . Ze hoopten dat, wanneer Adam de creaties van God uit elkaar zou halen om zich bewust te worden van de bouw en de bestemming ervan, hij misschien met zijn verstand zou begrijpen hoe al het geschapene met elkaar verbonden was. Ze hoopten dan de gedachten die Adam zou voortbrengen, te kunnen zien, zodat ze zouden begrijpen hoe ze, net als God, zouden kunnen scheppen. Sindsdien is de mens nog steeds aan het onderzoeken door de dingen uit elkaar te halen en kapot te maken in een poging om de bouw der dingen te begrijpen en creëert alleen uiterst primitieve creaties met zijn lamgelegde scheppende gedachtekracht.

De Mens steekt zo in elkaar, dat er geen noodzaak is om iets uit elkaar te halen. In de Mens ligt sowieso gecodeerde informatie besloten over de opbouw van alles.

Die code openbaart zich wanneer de Mens, bewogen door scheppingsdrang, zijn geïnspireerde scheppende droom activeert.

  Je zit achter het stuur en rijdt naar een bepaalde bestemming. Opens besluit je om eens te kijken hoe de motor werkt, en hoe de motor de wielen aandrijft. Je zet de auto aan de kant en begint de motor uit elkaar te halen, bijvoorbeeld. Terwijl je met de motor bezig bent, stopt je voorwaartse beweging. Je haalt je bestemming dan ook niet op tijd.

Jouw bestemming ligt niet in het repareren, maar in het genieten van de beweging en het scheppen.